Definitie Entiologie

[Sonja]

Definitie Entiologie

Entiologie is ontstaan vanuit mijn eigen ervaringen, die begonnen toen ik nog maar twee jaar oud was. Het is de leer die ik heb ontwikkeld door mijn interacties met entiteiten, zowel in fysieke als onzichtbare vormen.

Van jongs af aan was ik verbonden met een dieper bewustzijn van entiteiten die mijn omgeving beïnvloedden, zoals geesten, energieën en zelfs andere men-sen. Dit begrip is voortgekomen uit mijn directe ervaringen met poltergeist-verschijnselen, ne-gatieve entiteiten en de manier waarop ik, zonder woorden, in verbinding stond met deze krachten.

Als entioloog ben ik voortdurend in de leer over de werking van deze entiteiten en hun invloed op zowel mijn eigen leven als dat van anderen. Entiologie gaat niet enkel over het begrijpen van de spirituele of paranormale dimensies, maar ook over de erkenning dat alles wat leeft, een deel is van een groter geheel van interacties en invloeden.

Deze inzichten vormen mijn dagelijks leven, waar ik vanuit mijn eigen diepere kennis en ervaring de realiteit van enti-eiten en hun invloed op de menselijke ervaring steeds verder ontdek.
Entiologie, zoals ik het heb gedefinieerd, is dus niet slechts een theoretisch vakgebied, maar een diep persoonlijke en ervaringsgerichte leer die het resultaat is van mijn eigen ontwikkeling sinds mijn vroegste jaren. Het is een begrip dat nog niet bestaat in de traditionele zin, maar dat voortkomt uit een Definitie van Entiologie

Door Leed naar Kracht

Het Pad naar mijn Oerbron

De afgelopen twintig jaar heb ik mijn verstand laten beheersen. Ik ben zo ver van mijn ware zelf afgestapt dat ik het bijna niet meer herkende. Ik sloot mezelf af, voelde me waardeloos, en raakte mezelf kwijt in een constante drang om te bewijzen dat ik niet dom was. Ik zocht altijd naar goedkeuring, altijd op zoek naar manieren om te laten zien dat ik iets waard was, zelfs als dat betekende dat ik mezelf moest verliezen.

Het voelde alsof ik mezelf in een masker had gestoken, een masker van prestatie en zelfbewezenheid. Dit kwam voort uit de enorme teleurstelling in mezelf en de wereld om me heen. De wereld was iets wat ik lange tijd niet begreep, iets wat ik liever ontweek door te slapen en niet meer wakker te willen worden. De pijn van niet begrijpen was zo groot, dat ik dacht dat ik er niet uit zou komen.

Maar het is nu anders. Het lijkt wel of ik langzaam mijn ogen begin te openen voor iets wat altijd al in me zat: mijn eigen kracht. Het is een kracht die altijd aanwezig is geweest, verborgen onder de lagen van pijn, verwachtingen en onbegrip. Ik had het gewoon niet meer kunnen voelen, omdat ik zo ver van mezelf was verwijderd.

Nu besef ik dat die oerbron van kracht altijd al in mij zat. Ik hoef geen geleerde te zijn om het weer te vinden. Ik was altijd al sterk, alleen had ik dat niet meer gezien. Ik heb altijd oveleefd, maar nu mag ik mezelf toestaan om te leven.

Die oerbron is niet iets buiten mij, het is een deel van wie ik ben, diep van binnen.
Ik heb geleerd dat ik niet meer hoef te bewijzen wat ik al ben. De reis gaat niet om het voldoen aan verwachtingen of het zoeken naar goedkeuring. Het gaat erom mezelf te omarmen, met al mijn zwaktes en sterkte, mijn pijn en mijn kracht. Door die kracht nu weer te omarmen, kan ik niet alleen mezelf zijn, maar misschien ook anderen helpen om hetzelfde te doen.

Ik heb nu de ruimte om te delen wat ik heb geleerd, om te laten zien dat die oerbron van kracht ook in anderen zit. Ik ben geen uitzondering. Die kracht is er voor iedereen. Ik hoef niet te wachten op goedkeuring van anderen om mijn ware zelf te zijn, en jij ook niet. Die kracht is altijd binnen handbereik. Het is tijd om te leven, om te zijn wie ik werkelijk ben, zonder verontschuldigingen of maskers.

Het belang van persoonlijke geestelijke blauwdrukken

Het belang van persoonlijke geestelijke blauwdrukken ligt in het begrijpen van onze unieke innerlijke essentie en hoe deze ons gedrag, onze keuzes en ons welzijn beïnvloedt.

Een persoonlijke geestelijke blauwdruk is als een onzichtbare kaart die ons helpt te navigeren door het leven, met als doel om in harmonie te zijn met onze diepste waarden, overtuigingen en potentieel.
Onze geestelijke blauwdruk is een reflectie van wie we werkelijk zijn, diep van binnen, los van de invloeden van de omgeving, opvoeding of maatschappelijke verwachtingen.

Het is het fundament waarop we ons leven bouwen, vaak onbewust. Wanneer we ons bewust worden van onze geestelijke blauwdruk, kunnen we ons ware zelf erkennen, onze kracht en zwaktes begrijpen en ons pad met meer zelfkennis en inzicht bewandelen.
Deze blauwdruk helpt ons niet alleen om onszelf beter te begrijpen, maar stelt ons ook in staat om met meer compassie en wijsheid met anderen om te gaan.

Het geeft ons inzicht in onze reacties op situaties, hoe we omgaan met uitdagingen en waar we misschien vastlopen. Het maakt ons bewust van de patronen die we onbewust herhalen en helpt ons deze te doorbreken.
Door ons bewust te worden van en in contact te komen met onze persoonlijke geestelijke blauwdruk, kunnen we niet alleen onszelf transformeren, maar ook ons potentieel ten volle benutten en een dieper gevoel van vervulling en zingeving ervaren. Het is een proces van zelfontdekking, dat ons helpt te groeien in een leven dat in lijn is met wie we werkelijk zijn, wat ons de kracht geeft om obstakels te overwinnen en een positieve impact op de wereld om ons heen te hebben.

De Onzichtbare Kloof tussen Kind en Volwassenen

Doordat ik niet kon communiceren en vaak op mezelf was aangewezen, leerde ik al op jonge leeftijd een waardevolle les: de gevoelens komen altijd eerst, en daarna volgt het denken. In die stille, eenzame momenten zonder de mogelijkheid om te praten of mijn gedachten te verwoorden, ontdekte ik dat mijn emoties de weg wezen. Ze gaven me richting, zelfs als ik de woorden nog niet had om ze te begrijpen of te uiten.

Het was alsof ik mijn innerlijke wereld leerde lezen, zonder de afleiding van de buitenwereld. In plaats van direct te reageren met gedachten of meningen, leerde ik om eerst te voelen en mijn gevoelens de ruimte te geven. Het denken kwam later, als een antwoord op die diepere, stille gevoelslagen.
Deze ervaring bracht me dichter bij mijn intuïtie en gaf me een dieper begrip van de kracht van emoties. Het leerde me dat we vaak proberen te denken vóór we voelen, maar de waarheid ligt juist in het voelen, in het intuïtief waarnemen van wat er werkelijk speelt. Het is deze kracht die me heeft geholpen om door moeilijke tijden heen te komen, en die ik nu als kompas geruik om verder te groeien.

Wat me echter opviel, is dat de meeste mensen onbewust leven en denken dat denken de eerste stap is, terwijl echte wijsheid vaak al in onze gevoelens verborgen ligt. Het is pas wanneer je leert om die gevoelens te erkennen, dat je toegang krijgt tot een dieper niveau van bewust-zijn en inzicht.
Er werd toen zelfs gezegd dat ik nooit zou kunnen leren praten, en daardoor kreeg ik geen logopedie, iets wat ik diep van binnen voelde dat ik wel nodig had. Ik had een sterk intuïtief gevoelb

Dit leidde tot mijn protest. Ze wilden mij in een bepaalde richting duwen, zonder mijn eigen gevoel of capaciteiten serieus te nemen. Mijn protest was simpel, maar krachtig: als ik niet zou leren praten, dan zou ik ook niet leren lezen en schrijven. Ik had geen vertrouwen in de sys-temen die mij wilden vormen, zonder mijn innerlijke kracht en capaciteiten te erkennen. Dus ik weigerde, om mee te werken, want het voelde niet rechtvaardig dat men mijn potentieel zo snel beperkte. Ik hield vast aan mijn overtuiging, wat vaak genegeerd werd en niet serieus werd genomen.

Vanaf mijn tiende vond ik het ook erg vreemd dat er ineens van alles van me werd verwacht. Waar ik voorheen mijn eigen gang ging en aan mijn lot werd overgelaten, moest ik nu op-eens voldoen aan allerlei verwachtingen. Het voelde tegenstrijdig en vreemd dat de volwas-senen, die zich eerder nauwelijks met mij bemoeiden, nu bepaalden wat ik zou moeten leren en hoe ik me moest gedragen. Het leek alsof ze plots besloten hadden dat ik moest passen in een mal waar ik niet in hoorde. Het bracht me niet alleen verwarring, maar ook een diep gevoel van eenzaamheid en onbegrip tegenover de wereld van volwassenen. De plotselinge eisen en verwachtingen maakten dat ik me afgesneden voelde van hen, alsof er een onzicht-bare muur stond tussen hun wereld en de mijne. Waar zij van mij verwachtten dat ik me aanpaste, voelde ik vooral hoe weinig zij werkelijk zagen of begrepen wie ik was en wat ik nodig had.

[Auteur]

Berichten