Soms is er maar een klein voorval nodig om een oude wond open te rijten. Dat gebeurde mij, toen ik in de moestuin stond, op een plek die op het eerste gezicht weinig met mijn verleden te maken leek te hebben. Toch brak er iets open in mij. De verwarring was groot. Pas dagen later kwam het inzicht: het had niets met het akkefietje van dat moment te maken, maar met iets wat diep in mijn lichaam was opgeslagen.

Meer dan tien jaar geleden belandde ik op een zorgboerderij. Wat begon als een poging tot herstel en rust, eindigde in uitbuiting. In die periode leefde ik onder constante druk, zonder hulp of erkenning van buitenaf. Toen ik uiteindelijk bij de politie aanklopte, werd ik niet geloofd. Dat gevoel alleen staan, nergens op kunnen terugvallen, was vernietigend.

En toch overleefde ik. Niet dankzij mensen, maar dankzij de natuur.

Op het uitgestrekte terrein begon ik te werken met wat er was: afgedankte materialen, overwoekerde stukken grond, verwaarloosde dieren. Ik ploeterde, zaagde, sleepte en plantte. Wat begon als overlevingsstrategie, werd langzaam iets anders. Iets helends. Tussen het wieden en harken door, vond ik momenten van rust. Contact met de aarde gaf mij houvast, structuur en ruimte om te ademen.

De natuur gaf me precies wat ik miste:

• De zon verwarmde me op momenten dat niemand dat deed.
• De wind voelde als een omhelzing.
• Regen huilde met me mee.
• De storm schreeuwde voor mij, toen ik dat zelf niet kon.
• De sneeuw verkoelde mijn woede.
• Het briesje sprak zachtjes: hou vol, het komt goed.
• De dieren vertrouwden me zonder oordeel – en ik hen.

Juist omdat ik in mijn leven zoveel menselijk onrecht heb ervaren, was deze wederkerige verbinding met natuur en dier van onschatbare waarde. Het terrein werd langzaam mooier, veiliger en bewoonbaarder. Elke bloem, elke vrucht, elk stukje aangeharkte grond gaf me het gevoel dat ik er nog toe deed. Dat ik verschil kon maken.

Wat ik daar leerde, neem ik nog altijd met me mee:
in de diepste eenzaamheid kan de natuur een spiegel zijn,
een toevluchtsoord,en soms zelfs een vriend.